"ในที่สุดหม่อมฉันก็ได้พบเห็นพระองค์อีกครั้ง หลังจากที่ต้องตามหาชิ้นส่วนของพระองค์มาเป็นเวลาหลายปี อวัยวะชิ้นนี้ก็เป็นชิ้นสุดท้ายที่จะทำให้ร่างกายของพระองค์ได้กลับมาครบถ้วนสมบูรณ์เหมือนเดิม กลับมาหาหม่อมฉันเถิดนะเพคะ ท่านพี่โอซิริส มาเห็นลูกชายของพวกเราโฮรัสได้เติบโตเป็นหนุ่มใหญ่มีกำลังวังชาเพื่อที่วันข้างหน้าจะได้กำจัดเจ้าเทพเซธผู้ชั่วร้ายซึ่งได้พรากชีวิตของพระองค์ไปจากหม่อมฉัน แล้วยังฉีกกระชากร่างกายของพระองค์ออกเป็นส่วน ๆ อีก ได้โปรดฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งเถิด" เหมยฮัวซึ่งรับบทเป็นเทพีไอซิสทำท่าคร่ำครวญต่อหน้าโฮรัสซึ่งรับบทเป็นเทพโอซิริส เธอทำท่าวางอวัยวะลงไปบนร่างของโฮรัส โฮรัสได้ลุกขึ้นนั่งแล้วกุมมือของเหมยฮัวไว้แน่น
"โอ้! ที่รัก ที่นี่มันที่ไหนกัน เกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่ ข้าสับสนไปหมดแล้ว แต่ก็ช่างเถิดได้เห็นหน้าแก้วตาดวงใจอย่างเจ้า หัวใจข้าก็ชุ่มฉ่ำแล้ว แต่หากได้ดอกกุหลาบมาซักดอกเพื่อมาประดับผมให้เจ้าก็จะดียิ่งนัก" โฮรัสแสดงได้อย่างน่าประทับใจ
"ใครก็ได้ช่วยนำกุหลาบมาให้สามีสุดที่รักของข้าที" เหมยฮัวทำท่าตะโกน โดยหันหน้าไปทางที่โรซารี่นั่งอยู่
'ตำนานรักระหว่างเทพโอซิริสกับเทพีไอซิสฉบับดัดแปลงรึ น่าสนใจดีนี่' โรซารี่คิด 'แถมมีการขอ
ดอกกุหลาบจากเราด้วยแฮะ แต่แค่นี้คงยังไม่ดีพอที่จะให้ภาพดอกกุหลาบที่เราบรรจงวาดมาหรอกนะ'
ดอกกุหลาบจากเราด้วยแฮะ แต่แค่นี้คงยังไม่ดีพอที่จะให้ภาพดอกกุหลาบที่เราบรรจงวาดมาหรอกนะ'
"ทิวา เธอคงไม่ยอมแพ้คู่นั้นใช่มั๊ย?" กียุลกระซิบที่ข้างหูทิวา
"ไม่ยอมแพ้หรอก" ทิวากระซิบตอบกลับ
"ถ้าอย่างนั้นเธอช่วยแสดงตามที่ฉันจะบอกให้ฟังนะ แล้วอย่าต่อล้อต่อเถียงล่ะ" กียุลพูดเสร็จก็หันหน้าไปทางราตรี
"ราตรี ฉันต้องการให้เธอช่วยด้วย เราออกไปซ้อมการแสดงกันข้างนอกนะ"
ราตรีพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินตามกียุลกับทิวาออกไปข้างนอกห้องชมรมปาติซิเย่ร์
"สาวน้อยท่านมีกุหลาบดี ๆ ซักดอกไหม สามีกำลังต้องการเป็นอย่างยิ่ง" เหมยฮัวซึ่งยังรับบทเป็นเทพีไอซิสอยู่พูดกับโรซารี่ โรซารี่ทำหน้าตาเซ็ง ๆ ใช้นิ้วชี้มือขวาชี้ไปยังภาพวาดดอกกุหลาบของตน
"เป็นแค่ภาพวาดเองรึ แต่นั่นก็น่าจะดีพอแล้วน่อ" เหมยฮัวเผลอลงท้ายด้วยสำเนียงจีน ทำให้โรซารี่ยิ่งเซ็งเข้าไปใหญ่ที่เพื่อนของเธอแสดงได้ไม่ค่อยสมบทบาท
ทันใดนั้นเสียงเพลงวอลซ์อันไพเราะก็ดังขึ้น มีเจ้าหญิงเจ้าชายคู่หนึ่งปรากฏตัวออกมา ทั้งคู่คือ นาซิสซ่าที่อยู่ในชุดเจ้าหญิงอันงดงาม และดันเต้ที่อยู่ในชุดเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ นั่นเอง ทั้งคู่เต้นรำกันในจังหวะวอลซ์ด้วยท่วงท่าที่สง่างามสมเป็นเจ้าชายเจ้าหญิงที่ได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างมองดูคู่เต้นรำไปอย่างไม่วางตา แต่แล้ว เสียงนาฬิกาก็ดังขึ้น แล้วการเต้นรำก็หยุดชะงักลงกลางคัน
"หม่อมฉันต้องรีบไปแล้ว เพคะ ลาก่อนเจ้าชาย หวังว่าเราคงจะเจอกันอีกในวันข้างหน้า" นาซิสซ่ารีบหมุนตัววิ่งหนีไปจากดันเต้ทันที ทำให้รองเท้าข้างหนึ่งหลุดออกจากเท้าของเธอ ดันเต้ซึ่งรับบทเจ้าชายพยายามวิ่งตามไป แต่ก็ไม่ทัน คู่เต้นรำของพระองค์หายตัวไปแล้ว แต่ทิ้งรองเท้าแก้วไว้เพียงข้างเดียว!
"ทหาร ทหาร มาเก็บรองเท้าข้างนี้ไปที" ดันเต้ร้อง สักพักอิซซาเบลล่าก็วิ่งออกมาเก็บรองเท้าแก้ว ก่อนที่จะเดินนำหน้าดันเต้ไป พลางร้องว่า "เจ้าชายมีพระบัญชาว่าใครที่สวมรองเท้าแก้วข้างนี้ได้จะได้อภิเษกสมรสกับพระองค์" แล้วทันใดนั้น นาซิสซ่าในชุดเสื้อผ้าที่มีรอยปะก็ปรากฏตัวออกมา
"ให้หม่อมฉันได้ลองใส่รองเท้าข้างนี้เถิดนะเพคะ" นาซิสซ่ายื่นเท้าข้างขวาออกมา และเมื่อทหารอิซซาเบลล่าใส่รองเท้าแก้วเข้าไปที่เท้าของเธอ ก็สามารถใส่ได้พอดี
"ในที่สุดข้าก็ได้เจอเจ้าอีกครั้ง เรามาแต่งงานกันเถอะ" ดันเต้พูด ทำเอานาซิสซ่าแก้มแดง
"คุณนาซิสซ่ากับคุณดันเต้แสดงเรื่องซินเดอเรลล่าได้ดีนะเจ้าคะ" ยูริทำท่าชื่นชม
"แต่ไอว่าแค่นี้ยังไม่ยอดเยี่ยมนักหรอก" คริสโตเฟอร์แย้ง ซึ่งโรซารี่ก็ทำท่าเห็นด้วยกับความเห็นของคริสโตเฟอร์
ราตรีเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง แล้วรีบเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของอาคารชมรม
"แล้วนี่ทิวากับกียุลไปไหนล่ะ" โรซารี่หันไปถามยูริ
เสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมการปรากฏตัวของกียุลและทิวาที่จับมือเดินเข้ามาภายในห้อง กียุลยกมือขวาที่ถือไมโครโฟนขึ้นก่อนที่จะร้องเพลง
"นี่มันเพลง From the beginning till now ในเรื่อง Winter Sonata นี่เจ้าคะ" ยูริทำหน้าเปล่งประกาย
'นายนี่เสียงดีชะมัด' โรซารี่คิดในใจ
ในขณะที่กำลังร้องเพลงประกอบละครอยู่นั้นเอง บรรยากาศก็ยิ่งเป็นใจมากขึ้นเมื่อเกล็ดหิมะได้โปรยปรายลงมาที่ตัวของกียุลและทิวาที่กำลังจับมือและมองหน้ากันอยู่
ถึงตอนนี้ทั้งโรซารี่ เหมยฮัว อิซซาเบลล่า และยูริก็เคลิบเคลิ้มไปกับการแสดงมิวสิกวิดีโอของคู่นี้ไปแล้ว ต่างจากนาซิสซ่าที่อ้าปากค้าง ไม่ใช่เพราะการแสดง แต่เป็นเพราะ
'น้ำตาลของชมรม' เธอเงยหน้าขึ้นไปดูก็เห็นตัวผู้ก่อเหตุใช้น้ำตาลแทนเกล็ดหิมะ 'ยัยราตรี' เธอถลึงตาจ้องไปที่ด้านบน แต่ราตรีคงกำลังเพลิดเพลินกับการโปรย "หิมะที่มาจากกระปุก" ประกอบฉากลงมา จึงไม่ใส่ใจว่านาซิสซ่าต้องการสื่อถึงอะไร
สักพักก็ถึงคราวของทิวาที่จะต้องร้องเพลงบ้าง เธอถือไมโครโฟนที่มือซ้ายแล้วก็เริ่มร้องเพลง
"กรี๊ด ! เพลง I Love You นี่เจ้าคะ" เสียงของทิวาที่ออกมาก็ไม่ได้แย่อย่างที่ทุกคนคาดกัน บางตอนยังออกไพเราะเสียด้วยซ้ำ
ตอนนี้แม้แต่นาซิสซ่าเองก็ยังอดเคลิบเคลิ้มไม่ได้ 'เอ๊ะ! นี่เราไปเคลิ้มกับยัยลิงนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่' พอคิดได้นาซิสซ่าก็ค่อยปั้นหน้าให้กลับเฉยชาเหมือนเดิม ส่วนโรซารี่ ยูริ เหมยฮัว และอิซซาเบลล่า ฟินไม่เลิก ตอนนี้กียุลและทิวาก็ประสานเสียงกันร้องเพลงประกอบละครเรื่อง winter sonata จนจบ
แล้วเมื่อถึงตอนจบของการแสดง กียุลก็ลดไมโครโฟนลงแล้วหยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมาหนึ่งตัวก่อนจะมอบให้ทิวา
"กรี๊ด!! เอาดอกกุหลาบไป แล้วเขาขอตุ๊กตาหมีนะ" โรซารี่ยื่นภาพวาดดอกกุหลาบของเธอให้แก่กียุลและทิวาทันที
ทิวาและกียุลมองหน้าแล้วยิ้มให้แก่กัน ทั้งคู่แทบจะตะโกนออกมาว่า เย้ ! สำเร็จแล้ว
"ไอว่าการแสดงมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ตอนท้ายไอว่ามันเข้าข่ายให้สินบนชัด ๆ" คริสโตเฟอร์หันไปกระซิบกับดันเต้
"นั่นสิ" ดันเต้พยักหน้ารับ "เห็นด้วยสุด ๆ เลยขอรับ" ฮอรัสก็คล้อยตามไปด้วย นาซิสซ่ายังคงจ้องไปที่ราตรีอย่างหาเรื่อง ต่างจากราตรีที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ อิซซาเบลล่ายืนอมยิ้ม ยูริและเหมยฮัวได้แต่ร้องแหะ ๆ ส่วนโรซารี่กอดตุ๊กตาหมีไว้อย่างทะนุถนอม
"ท่านพี่โรส!" "คุณโรซารี่!" เสียงของแฟนคลับผู้คลั่งไคล้ในตัวสาวกุหลาบมาดเท่ดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งสองคนเดินถือจานซึ่งใส่ชอคโกแลตที่ตัวเองทำออกมา
"กรุณาชิมชอคโกแลตของฉันด้วยค่ะ" ทั้งสองคนแย่งกันยื่นจานใส่ชอคโกแลตไปยังโรซารี่ ชอคโกแลตในจานของมิเนียร่าเป็นรูปนกกีวีกำลังก้มลงจิกกินผลกีวี มีกีวีสดฝานเป็นชิ้นเล็ก ๆ วางเรียงไว้ตามขอบจาน ส่วนชอคโกแลตที่ซาลูน่าทำนั้นทำเป็นรูปต้นมะพร้าวที่มีลูกมะพร้าวอยู่ แต่ลูกมะพร้าวที่ปรากฏนั้นกลับทำด้วยสัปปะรดฮาวาย ส่วนใบมะพร้าวนั้นทำด้วยเนื้อมะพร้าวขูด น้ำมะพร้าวนั้น ซาลูน่าใช้ผสมลงในเนื้อชอคโกแลตนั่นเอง
'ชิมจานไหนก่อนดีน้า' โรซารี่คิดในใจขณะที่กำลังถือส้อมอยู่
"ว้าย! หลบเร็ว!" "มาทางนี้แล้ว" เสียงเอะอะโวยวายที่ดังขึ้นนอกอาคารชมรมทำให้ทุกคนหันรีบออกไปข้างนอกเพื่อจะดูว่าเกิดอะไรขึ้น และสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ
"หลีกทางให้ม้าของผมด้วยครับ!!" ไลโอเนลตะโกน พวกนักเรียนทั้งเจ้าหญิงและเจ้าชายต่างหลบกันเป็นแถว
"ขอโทษนะครับ!!" อเล็กเซตะโกนทั้งที่ยังควบม้าอยู่ในมือข้างหนึ่งหอบดอกกุหลาบหลายดอกมาด้วย
ทั้งสองคนควบม้าตรงมาทางชมรมปาติซิเย่ร์
"คุณโรซารี่!!" สองหนุ่มตะโกนพร้อมกัน "ช่วยรับดอกกุหลาบดอกนี้เป็นของขวัญด้วยครับ!"
"นี่พวกนาย!" โรซารี่ตะโกนได้แค่นั้นทั้งสองก็ควบม้ามาถึงตัวแล้ว
ฟุบ!
ตอนนี้โรซารี่กำลังยืนถ่างขาอยู่บนม้าสองตัวที่กำลังวิ่งอย่างเต็มห้อ โดยอเล็กเซจับแขนขวาของเธอไว้ ส่วนไลโอเนลจับที่แขนซ้าย ทั้งสองต่างก็แย่งกันพูด
"ผมไปถึงเส้นชัยก่อนนะครับ เลยได้ดอกกุหลาบมาแล้วรีบควบม้ามามอบให้คุณโรซารี่" อเล็กเซกล่าว
"ไม่จริงครับเลดี้ ผมสิที่เป็นฝ่ายชนะ แต่เจ้าอเล็กเซไม่ยอม เข้าไปแย่งดอกกุหลาบที่เป็นของรางวัลมา ผมเลยต้องรีบควบม้าตามมาครับ"
"จะอย่างไรก็ช่างเถอะ ปล่อยฉันลงก่อนได้ไหม!" โรซารี่ตะโกนอย่างตื่นตระหนก
"คุณโรซารี่" "ท่านพี่โรส" ทั้งซาลูน่าและมิเนียร่ารีบวิ่งตามหลังม้าทั้งสองตัวไปโดยไม่ลืมที่จะถือจานที่ใส่ชอคโกแลตที่ตนทำไว้ไปด้วย พวกทิวาและราชาที่เหลือก็วิ่งตามไปเช่นเดียวกัน
*********
ในขณะที่ครูฌาแนตต์กำลังเพลิดเพลินกับการเต้นรำท่าแทงโก้กับครูวินเซนต์อยู่ภายในระเบียงทางเดินของอาคารโรงเรียน (แม้ฝ่ายหลังจะไม่เพลิดเพลินด้วยก็ตาม) ครูร่างยักษ์ก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาว่า
"ถ้าได้จูบคนที่เรารักในวันวาเลนไทน์นี่คงเป็นจูบที่ลืมไม่ลงเลยนะฮ้า"
'ลงนรกนะสิครับ' ครูวินเซนต์คิด
"ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้กับผมเลย" ครูวินเซนต์พูดเมื่อเห็นว่าคู่เต้นรำของตนกำลังโน้มหน้าลงมาใกล้กับหน้าของตนแล้ว
"เบรก!!" เสียงตะโกนดังขึ้น เมื่อครูทั้งสองหันไปมอง ม้าทั้งสองตัวก็มาถึงตรงหน้าแล้ว
โครม!!!!!
"เลดี้แอนด์เจนเทิลเม้นท์นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันคะ" ครูมารีแทบไม่เชื่อสายตา เมื่อสักครู่เธอได้ยินเสียงควบม้า เสียงคนร้องโหวกเหวก แล้วตามมาด้วยเสียงเหมือนอะไรชนกันดังลั่นหน้าระเบียงทางเดินในอาคาร จึงรีบวิ่งมายังทิศทางของเสียง สิ่งที่เธอเห็นอยู่ต่อหน้าทำเอาอารมณ์โทสะพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
ม้าสองตัวล้มลงตรงหน้าของเธอ โดยที่ครูวินเซนต์ถูกม้าตัวที่อเล็กเซขี่มาทับอยู่ ส่วนเจ้าแอนโธนี่ ม้าตัวโปรดของไลโอเนลก็ได้ลิ้มลองจูบแรกในวันวาเลนไทน์จากครูฌาแนตต์ เป็นจูบที่ทั้งสองคนและตัวจะลืมไม่ลงไปชั่วชีวิต โรซารี่นอนหงาย ตรงหน้าของเธอมีชอคโกแลตที่แฟนคลับของเธอทั้งสองคนปะหน้าไว้ ซาลูน่าและมิเนียร่านอนคว่ำทับกัน ไลโอเนลกระเด็นไปทางซ้าย อเล็กเซกระเด็นไปชนกำแพงทางขวา ส่วนพวกแก๊งทิวาที่วิ่งตามมาก็หกล้มกันระเนระนาด
"เลดี้แอนด์เจนเทิลเม้นท์ทุกคนคะ ฝ่าฝืนกฎข้อที่ ๔๐๐ ทำเสียงเอะอะโวยวายที่ระเบียงทางเดิน กฎข้อที่ ๔๐๑ นำสัตว์เข้ามาในอาคาร กฎข้อที่ ๕๐๐ ทำให้ผู้อื่นได้รับอันตราย กฎข้อที่ ๕๑๐ ไม่เคารพครู กฎข้อที่ ๖๐๐ ทำให้อาคารสถานที่สกปรกเลอะเทอะ กฎข้อที่ ๖๑๐ ทำให้อาคารสถานที่ได้รับความเสียหาย ต้องถูกลงโทษหลายสถานเลยนะคะ แต่เห็นแก่ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ฉะนั้น ดิฉันจะลงโทษสถานเบา กล่าวคือ นับจากวันนี้ไปจนกว่าจะปิดภาคเรียน ทุกคนที่ก่อเรื่องจะต้องไปดูแลรดน้ำดอกกุหลาบ และทำความสะอาดระเบียงนี้ทุกวัน เข้าใจไหมคะ"
"ฮือ! ฮือ! ทำไมฉันจะต้องมาโดนอะไรแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย" โรซารี่ตะโกน "วันวาเลนไทน์ปีนี้นี่ซวยจริง ๆ เลย"
จบเถอะครับ
อ้างอิง
๑) ดูเรื่องของเทวีไอซิสได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%AD%E0%B8%8B%E0%B8%B4%E0%B8%AA
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น