โป้งไอ้หยา!
ก็แค่เกมนับเลขธรรมดานี่แหละ แต่ไม่รู้ทำไมหลายครั้งที่เล่นเกมนี้แล้ว กลับนับเลขได้ไม่เคยเกินสามสิบ อันที่จริงไม่ถึงยี่สิบก็มีบ่อยครั้ง
อาจจะเป็นเพราะเวลาที่เล่นเกมนี้แล้ว พวกรุ่นพี่ที่ชำนาญจะชอบแกล้งรุ่นน้องที่เข้ามาเล่นเกมนี้ใหม่ ๆ โดยหันไปนับเลขเสียงดังใส่ เท่านี้รุ่นน้องโดยเฉพาะรุ่นน้องผู้หญิงก็ขวัญหนีดีฝ่อพูดคำว่า “สาม” ออกมาแล้วทุกคนก็จะหัวเราะเฮฮา “วะ ฮ่า! ฮ่า!”
นับสามผิดตรงไหน ก็แค่ผิดกติกาของเกมเท่านั้นเอง เพราะกติกาของเกมก็คือ จะต้องพูดว่า โป้ง!
ก็เกมนี้ชื่อว่าเกม “โป้งไอ้หยา!” นี่นา วิธีการเล่นเกมนี้ก็ไม่มีอะไรซับซ้อน ผู้ที่ล้อมวงเล่นจะเริ่มต้นนับตัวเลขไปเรื่อย ๆ โดยหันไปทางคนที่อยู่ถัดจากตัวเอง
“หนึ่ง” คนแรกเริ่มนับ
“สอง” คนที่สองก็นับต่อ
แต่พอถึงเลขที่ลงท้ายด้วยตัวเลขสาม เช่น ๓ , ๑๓ , ๒๓ , ๓๓ , ๔๓ , ๕๓ ...หรือตัวเลขที่หารด้วยสามลงตัวอย่าง ๖ , ๙ , ๑๒ , ๑๕ , ๑๘ , ๒๑ , ๒๔ , ๒๗ , ๓๐ , ๓๖....คนนั้นก็จะต้องใช้นิ้วโป้งหรือนิ้วชี้ชี้ไปที่ตัวเองหรือผู้เล่นคนอื่น แล้วพูดว่า “โป้ง!” คนที่ถูกโป้งนั้นให้อยู่เฉย ๆ รอจนกว่าผู้เล่นอีกสองคนที่อยู่ทางด้านซ้ายมือและขวามือของตัวเองจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วร้องว่า “ไอ้หยา!” คนที่ถูกโป้งก็หันไปนับตัวเลขถัดไป
ดังนั้น เกมนี้จึงเล่นแบบนี้ คนแรกนับ “หนึ่ง” คนที่สองนับ “สอง” คนที่สาม “โป้ง!” (ตัวเองหรือคนอื่น) คนรอบข้างคนที่ถูกโป้งยกมือทั้งสองข้าง “ไอ้หยา!” คนที่ถูกโป้ง “สี่” คนถัดไป “ห้า” และคนถัดไป “โป้ง!” ..ไอ้หยา! แบบนี้ไปเรื่อย ๆ
เกมก็ง่าย ๆ แบบนี้แหละ
แต่เกมง่าย ๆ แบบนี้หลายคนก็พลาดมาหลายครั้ง ทุกครั้งที่พลาดก็จะเพิ่มลายขีดจากปากกาลูกลื่นไปที่แขนของตัวเองเสมอ
ไม่อยากให้แขนมีลวดลายก็ต้องไม่พลาด
แล้วพลาดมีอย่างไรบ้างล่ะ พูดผิดอย่างที่ยกตัวอย่างข้างบนก็หนึ่งล่ะ นับเลขผิดก็หนึ่งล่ะ อะไรอีกนะ
อ้อ! ประเภทลืมว่าต้องว่านับเลขอะไรต่อก็เหมือนกัน นอกจากนั้นแล้ว
หนึ่ง สอง โป้ง ไอ้หยา!!!
“โดน โดน” เพื่อนทางด้านซ้ายมือของฉันพลาดซะแล้ว ถ้าเขาโป้งคนอื่นแล้วอยู่เฉย ๆ ก็ไม่มีปัญหา
หรอก ดันเผลอร้องไอ้หยาแล้วยังยกแขนทั้งสองข้างขึ้นอีก ก็โดนขีดซะนะ แล้วเกมก็เริ่มใหม่
“หนึ่ง” รุ่นน้องผู้หญิงที่อยู่ถัดจากเพื่อนผู้เล่นพลาดของฉันนับ แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอไม่ได้นับผิดหรอก เพียงแต่ว่าคนที่พลาดจะต้องเป็นผู้เริ่มนับเลขใหม่ต่างหาก เพื่อนของฉันหลอกให้รุ่นน้องคนนั้นเริ่มนับใหม่ แขนเธอเลยมีรอยน้ำหมึกสีน้ำเงินเข้มเพิ่มมาอีก หัดเล่นใหม่ ๆ ก็อย่างนี้แหละ พอชำนาญก็จะไม่หลงกลอีกต่อไป
สิบ สิบเอ็ด โป้ง ไอ้หยา! โป้ง ไอ้หยา! โป้ง ไอ้หยา!!!
เพื่อนชายของฉันอีกคนหนึ่งรู้ตัวว่านับพลาดก็ไอ้หยาไปเสียเลย เอ้า! ขีด
สิบ สิบเอ็ด โป้ง ไอ้หยา! โป้ง ไอ้หยา! สิบสี่ สิบห้า
แม้แต่รุ่นพี่ที่ชำนาญแล้วก็ยังนับพลาดได้เหมือนกัน
สิบ สิบเอ็ด โป้ง ไอ้หยา! โป้ง ไอ้หยา! สิบสี่ โป้ง ไอ้หยา! สิบหก สิบเจ็ด สิบแปด
ฉันถึงได้บอกไว้ตั้งแต่ตอนต้นว่าหลายครั้งที่เล่นเกมนี้แล้วนับเลขได้ไม่ถึงยี่สิบไง ยิ่งเล่นจังหวะเร็ว ตะเบ็งเสียงดัง มีผู้เล่นใหม่ ๆ ยิ่งไม่ค่อยเกินสิบห้าด้วยซ้ำ
ขอเล่นเบา ๆ ไม่ได้เหรอ ได้สิ เกมโป้งไอ้หยาก็มีแบบเงียบเหมือนกัน เวลานับเลขก็ใช้ยกนิ้วมือนับ หรือกำมือ แต่ฉันเล่นโป้งไอ้หยาเงียบไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่หรอก มันมักจะจำไม่ค่อยได้ เลยพลาดบ่อย และโดยความเห็นส่วนตัว ออกเสียงดังสนุกกว่ากันเยอะเลย เพราะฉะนั้น เล่นโป้งไอ้หยาแบบปกตินี่แหละดีที่สุด
หนึ่งงงงง สองงงง โป้ง ไอ้หยา! สี่ ห้า หกก
ถึงจะนับช้าก็ไม่ได้ช่วยให้แม่นขึ้นเลยนะ ฉันยิ้มแป้น ในขณะที่คนที่นับเลขหกโดนขีดแล้วก็เริ่มนับหนึ่งใหม่
สิบ สิบเอ็ด โป้ง! ไอ้หยา! โป้ง ไอ้หยา! หา! ฮา!
รุ่นน้องคนหนึ่งที่หวังจะให้รุ่นพี่พลาดจึงโป้งไปยังรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่โป้งกลับมา ทำให้รุ่นน้องคนนั้นพลาดเสียเอง คราวหลังต้องโป้งตอนที่เลขตัวถัดไปไม่ได้ลงท้ายด้วย ๓ หรือหารด้วย ๓ ลงตัว
ยี่สิบเก้า สามสิบ ฮา!
ไม่ค่อยได้ถึงเลขตัวนี้เท่าไรเลยพลาดได้ง่ายแบบนี้แหละ
การเล่นยังคงดำเนินต่อไป มีคนพลาดหลายรอบจนแขนเป็นลายขีดพร้อยไปหมด คนอื่นก็โดนกันคนละสองขีดบ้าง สามขีดบ้าง สี่ขีดบ้าง มีแต่ฉันนี่แหละที่ไม่โดนขีดเลย เก่งไหมล่ะ
อย่าเพิ่งหมั่นไส้ฉันสิ ตอนเล่นแรก ๆ ฉันก็ไม่เก่งขนาดนั้นหรอก พลาดไปหลายรอบมากเลย ยิ่งตอนช่วงสิบ สิบเอ็ด จนถึงช่วงยี่สิบ นี่ทั้งนับพลาด ทั้งลืมนับ ทั้งโป้งเสร็จก็เผลอไอ้หยาตามอีก แขนฉันพร้อยทั้งสองข้างเลย ต้องฟอกสบู่ถึงจะออก ถึงจะเลอะแต่ฉันก็ชอบนะ ได้สนุกกับเพื่อน ๆ ได้หัวเราะ ได้สังสรรค์กับเพื่อนเรียกว่า เล่นเกมนี้ทีไร จิตใจเบิกบานทุกครั้ง
บางคนอาจจะนึกสงสัยว่าเกมโป้งไอ้หยาที่เคยเห็นที่อื่นเล่น แตกต่างจากที่ฉันอธิบายมา แต่นี่คือ เกมโป้งไอ้หยาที่สมาชิกกลุ่มศึกษากฎหมายภาคปฏิบัติ (กศป.) แห่งคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เล่นกันนี่นา จะแตกต่างจากที่อื่นก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันหวังว่ารุ่นน้องจะสืบสานการเล่นนี้ต่อไปนะ
ได้กลับมาเล่นทีไรก็คิดถึงความทรงจำครั้งอยู่ระดับ ป.ตรี ได้ร่วมงานกับ กศป. ไปเข้าข่ายด้วยกัน ไปพัฒนาชนบทด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ไปทำกิจกรรมร่วมกัน ไปงานรับปริญญาร่วมกัน และได้เล่นโป้งไอ้หยาด้วยกันทุกครั้งที่โอกาสเอื้ออำนวย
นี่รอบสุดท้ายแล้ว หลังจากนี้ฉันจะเข้านอนละ
“หนึ่ง” “สอง” เพื่อนหันหน้ามาทางฉัน ฉันตอบรับด้วยการยกนิ้วโป้งชี้มาที่ตัวเองแล้วร้องว่า
“สาม”
^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น